Αν η Δημοκρατία ήταν φαγητό, θα ήταν...
Απαντήσεις :
Ελένη Γιάνναρη: ''Αν η δημοκρατία ήταν φαγητό, θα ήταν μια ομελέτα… Η βάση της είναι τα αβγά, δηλαδή ο λαός… Που είναι και η βάση της δημοκρατίας , αφού χωρίς τον λαό, θα ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πολίτευμα (και κατά συνέπεια φαγητό ). Μετά υπάρχει το τυρί, που αντιπροσωπεύει τις αξίες που είναι απαραίτητες για την δημοκρατία, όπως η ελευθερία. Έπειτα, υπάρχουν το μπέικον, η ντομάτα, οι πατάτες, το ζαμπόν ή τα μανιτάρια. Αυτά είναι μερικά ακόμα συστατικά, τα οποία όπως και οι εξωτερικοί παράγοντες που χειρίζονται τα οικονομικά της χώρας μας, θα μπορούσαν να… παραληφθούν..Τέλος, το λάδι και το βούτυρο, αντιπροσωπεύουν τους πολιτικούς, οι οποίοι όταν κάνουν σωστά την δουλειά τους τελειοποιούν την γεύση της .Όμως, αν δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους, όπως γίνεται στην χώρα μας αυτή την εποχή, καταστρέφουν το φαγητό…''
Μαγδαληνή Δήμου: ''Θα ήταν ιμάμ μπαϊλντί, αφού όπως και στο ιμάμ μπορούν να μπουν διάφορα λαχανικά, έτσι και στη δημοκρατία έχουν θέση διάφορα κόμματα, χωρίς περιορισμούς στις πεποιθήσεις τους. Όμως, όπως στο ιμάμ πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στις αναλογίες των υλικών, αφού ακόμα κι η παραμικρή αλλαγή μπορεί να καταστρέψει το αποτέλεσμα, έτσι και στη δημοκρατία, όλοι οι παράγοντες πρέπει να συνεργάζονται για έναν κοινό σκοπό κι όχι να ενδιαφέρονται για ο προσωπικό τους όφελος. Τέλος, όπως και στο ιμάμ κάθε Πολίτισσας υπήρχε ένα μυστικό συστατικό που απογείωνε τη γεύση, έτσι και στη δημοκρατία οι πραγματικά ικανοί πολιτικοί είναι λίγοι κι έχουν αγάπη για την πατρίδα τους.''
Σπυριδούλα Γεωργάκη: ''Δεν ξέρω τι φαγητό θα μπορούσε να ήταν η Δημοκρατία αν ήταν φαγητό, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να ήταν μακαρονάδα με σάλτσα από κόκκινες, κίτρινες, πορτοκαλί και πράσινες πιπεριές, γιατί πιστεύω ότι η μακαρονάδα συμβολίζει εμάς, τον απλό λαό, και οι πιπεριές την χαρά, την αγάπη, την αλληλεγγύη και την ευτυχία που θα μπορούσε να μας δώσει η Δημοκρατία. Ποιος θα αντιστεκόταν στο να δοκιμάσει αυτή τη σάλτσα; Θα δώσω εγώ αυτή την απάντηση. Οι ναζιστές και οι φασίστες. Ναι!! Είναι ίσως οι μοναδικοί οι οποίοι μπορούν να παρασύρουν τα μικρά παιδιά στο να μην επιλέξουν την Δημοκρατία. Όμως δεν μας υποχρεώνει κανείς να μην πιστεύουμε και να μην ψηφίζουμε στη Δημοκρατία, για το καλύτερο μέλλον, το δικό μας, των παιδιών μας και των απογόνων μας.''
Μιχαέλα Μιχαηλίδη: ''Κατά τη γνώμη μου αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν παπουτσάκια, γιατί έχει πολλά υλικά, και προετοιμασία. Έτσι είναι λοιπόν και η δημοκρατία. Τα παπουτσάκια έχουν σαν υλικά τη μελιτζάνα την οποία αρχικά τη βάζουμε στο νερό, τα κολοκυθάκια (τα οποία είναι οι πολιτικοί γιατί είναι ένα από τα βασικά υλικά για να μπορέσει να φτιαχτεί, αν και στις μέρες μας οι πολιτικοί δεν κάνουν τίποτα), ο κιμάς (που είναι η βάση για τα παπουτσάκια, είναι ο λαός, χωρίς αυτόν δεν μπορεί να γίνει κάτι εύκολα). Επιπροσθέτως αυτό το φαγητό χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία… και πολύ κόπο!''
Μαρία Θεριανού: ''Όπως το φαντάζομαι εγώ, αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν μία σαλάτα. Ως κύριο συστατικό της θα είχε το μαρούλι που συμβολίζει το λαό και παίρνει διάφορες μορφές, διότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό χαρακτήρα και αντιλήψεις. Περιέχονται επίσης ντομάτες, που είναι οι ιδέες που περιλαμβάνει η δημοκρατία και ντοματάκια που είναι τα θέματα και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη. Φυσικά σε μία σαλάτα υπάρχουν και τα αγγούρια, τα σημερινά κόμματα, που δεν έχουν καμία βιταμίνη και από την στιγμή που υποθετικά την απόφαση θα την πάρει το μαρούλι, άντε επειδή στις μέρες μας υπάρχουν εκατομμύρια μαρούλια για λογούς χρηστικούς να υπάρχει ο δίκαιος εκπρόσωπός του, τα μάτια του τα καρότα, τα αγγούρια απλώς πιάνουν χώρο και δημιουργούν προβλήματα, κάνοντας τη σαλάτα άνοστη. Έτσι ζητά τη σως και επικαλείται τα αυγά, που είναι αντίστοιχα η εξωτερικά βοήθεια και τα άλλα αγγούρια. Για μένα Δημοκρατία είναι το μαρούλι και η ντομάτα, άντε και το καρότο για λόγους χρηστικούς. Θα μου πείτε τι σαλάτα είναι αυτή, είναι άνοστη! Όμως όσο αυτά συνυπάρχουν αρμονικά είναι μία υγιεινή και λειτουργική ΣΑΛΑΤΑ.''
Ίρις Ιορδανίδου: ''Αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν ήταν κατά τη γνώμη μου γλυκόξινο χοιρινό για δύο λόγους. Αρχικά η γλυκόξινη σάλτσα μου φέρνει στο μυαλό της δύο πλευρές/όψεις της δημοκρατίας, την γλυκιά και την ξινή, δύο γεύσεις αντίθετες και αντικρουόμενες. Η γλυκιά όψη της είναι εκείνη της δημοκρατίας του Περικλή στην αρχαία Αθήνα, την πόλη όπου και γεννήθηκε. Εκείνη την εποχή γινόταν αυτό που εξ'ορισμού δηλώνει η λέξη. Την εξουσία την είχε ο λαός. Όσον αφορά την ξινή όψη της, είναι εκείνη που δυστυχώς έχουμε σήμερα. Θεωρητικά έχουμε κάποια δικαιώματα, όπως αυτά της ψήφου, της απεργίας και της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης μας μέσω της διαδήλωσης. Το πρώτο δικαίωμα το έχουμε εμείς οι ίδιοι υποβαθμίσει, μιας και δεν ψηφίζουν όλοι έχοντας κύριο σκοπό το γενικό καλό, αλλά τα προσωπικά συμφέροντα. Το δεύτερο δικαίωμα οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να το ασκήσουν, γιατί σκέφτονται τις συνέπειες, δηλαδή μία πιθανή απόλυση. Η άσκηση του τρίτου μας δικαιώματος μπορεί να βάλει σε κίνδυνο και την σωματική μας ακεραιότητα, μιας και δεν είναι λίγα τα περιστατικά άγριου ξυλοδαρμού διαδηλωτών από ειδικά εκπαιδευμένους αστυνομικούς. Όσον αφορά το χοιρινό κρέας... Εκείνο ανήκει σε γουρούνια, ζώα γνωστά για την μεγάλη όρεξη τους και την τεράστια κατανάλωση τροφής. Αυτά μου θύμισαν τους πολιτικούς ηγέτες μας, που όσα χρήματα και αν πάρουν πάντα θα ζητούν περισσότερα και που "καταβροχθίζουν" όχι μόνο χρήματα, αλλά και ηθικές αξίες.''
Σοφία Κοντόζογλου: ''Θα ήταν γλυκόξινη μαρμελάδα από κόκκινες πιπεριές. Τα συστατικά αυτής της μαρμελάδας είναι: κόκκινες πιπεριές, μήλα (κόκκινα), μηλόξυδο, ζάχαρη. Αυτή η μαρμελάδα χρησιμοποιείται σπάνια μόνο σε κάποιες χώρες, είναι ίσως κάτι που χρησιμοποιούμε για να ομορφύνουμε το πιάτο μας. Το πιάτο μας είναι ο πολιτισμός, και σε πολλά μέρη του κόσμου για να υπάρξει πολιτισμός πρέπει να υπάρξει και δημοκρατία, όπως και το πιάτο μας, για να υπάρξει ένα πολύ ωραία στολισμένο πιάτο πρέπει να υπάρχει αυτή η γλυκόξινη μαρμελάδα. Η δημοκρατία άμα ήταν φαγητό θα την χαρακτήριζα γλυκόξινη επειδή από τη μια μεριά η δημοκρατία είναι καλή για εμάς επειδή μας έχει βοηθήσει να λύσουμε πολλά θέματα ομαδικά χωρίς να υπάρχει ο απόλυτος αρχηγός που τα αποφασίζει όλα μόνος του. Από την άλλη όμως τα άτομα που έχουμε εμπιστευτεί και ψηφίσει για την κυβέρνηση μιας χώρας όπου έχει δημοκρατία, δεν έχουν ενδιαφερθεί τόσο πολύ, και τώρα, σε κάποια θέματα που δημιουργούνται δεν υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος λύσης. Οπότε αυτή η μαρμελάδα έχει γλυκά συστατικά όπως η ζάχαρη και το κόκκινο μήλο, όπου είναι τα θετικά της δημοκρατίας. Όμως υπάρχουν και συστατικά που είναι ίσως λίγο πιο ξινά και καυτερά όπως οι κόκκινες πιπεριές και το μηλόξυδο, όπου αυτά είναι τα αρνητικά της δημοκρατίας.''
Λίνα Λύκκου: Κατά την γνώμη μου αν η Δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν μακαρονάκι σούπα. Ο λόγος που το διάλεξα αυτό είναι γιατί τα μακαρονάκια είναι ένα φαγητό χωρίς γεύση- αυτό συμβολίζει πως κάτι υπάρχει αλλά η παρουσία του δεν προσφέρει κάτι σημαντικό στην κοινωνία- και η σούπα γιατί μέσα τα μακαρονάκια πνίγονται. Ίσως αν η Δημοκρατία τη διαχειρίζονταν καλύτερα χέρια και εξυπνότερα μυαλά να ήταν ένα λαχταριστό φαγητό και όχι ένα φτωχό γευστικά και οικονομικά σαν τα μακαρονάκια σούπας.
Απαντήσεις :
Ελένη Γιάνναρη: ''Αν η δημοκρατία ήταν φαγητό, θα ήταν μια ομελέτα… Η βάση της είναι τα αβγά, δηλαδή ο λαός… Που είναι και η βάση της δημοκρατίας , αφού χωρίς τον λαό, θα ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πολίτευμα (και κατά συνέπεια φαγητό ). Μετά υπάρχει το τυρί, που αντιπροσωπεύει τις αξίες που είναι απαραίτητες για την δημοκρατία, όπως η ελευθερία. Έπειτα, υπάρχουν το μπέικον, η ντομάτα, οι πατάτες, το ζαμπόν ή τα μανιτάρια. Αυτά είναι μερικά ακόμα συστατικά, τα οποία όπως και οι εξωτερικοί παράγοντες που χειρίζονται τα οικονομικά της χώρας μας, θα μπορούσαν να… παραληφθούν..Τέλος, το λάδι και το βούτυρο, αντιπροσωπεύουν τους πολιτικούς, οι οποίοι όταν κάνουν σωστά την δουλειά τους τελειοποιούν την γεύση της .Όμως, αν δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους, όπως γίνεται στην χώρα μας αυτή την εποχή, καταστρέφουν το φαγητό…''
Μαγδαληνή Δήμου: ''Θα ήταν ιμάμ μπαϊλντί, αφού όπως και στο ιμάμ μπορούν να μπουν διάφορα λαχανικά, έτσι και στη δημοκρατία έχουν θέση διάφορα κόμματα, χωρίς περιορισμούς στις πεποιθήσεις τους. Όμως, όπως στο ιμάμ πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στις αναλογίες των υλικών, αφού ακόμα κι η παραμικρή αλλαγή μπορεί να καταστρέψει το αποτέλεσμα, έτσι και στη δημοκρατία, όλοι οι παράγοντες πρέπει να συνεργάζονται για έναν κοινό σκοπό κι όχι να ενδιαφέρονται για ο προσωπικό τους όφελος. Τέλος, όπως και στο ιμάμ κάθε Πολίτισσας υπήρχε ένα μυστικό συστατικό που απογείωνε τη γεύση, έτσι και στη δημοκρατία οι πραγματικά ικανοί πολιτικοί είναι λίγοι κι έχουν αγάπη για την πατρίδα τους.''
Σπυριδούλα Γεωργάκη: ''Δεν ξέρω τι φαγητό θα μπορούσε να ήταν η Δημοκρατία αν ήταν φαγητό, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να ήταν μακαρονάδα με σάλτσα από κόκκινες, κίτρινες, πορτοκαλί και πράσινες πιπεριές, γιατί πιστεύω ότι η μακαρονάδα συμβολίζει εμάς, τον απλό λαό, και οι πιπεριές την χαρά, την αγάπη, την αλληλεγγύη και την ευτυχία που θα μπορούσε να μας δώσει η Δημοκρατία. Ποιος θα αντιστεκόταν στο να δοκιμάσει αυτή τη σάλτσα; Θα δώσω εγώ αυτή την απάντηση. Οι ναζιστές και οι φασίστες. Ναι!! Είναι ίσως οι μοναδικοί οι οποίοι μπορούν να παρασύρουν τα μικρά παιδιά στο να μην επιλέξουν την Δημοκρατία. Όμως δεν μας υποχρεώνει κανείς να μην πιστεύουμε και να μην ψηφίζουμε στη Δημοκρατία, για το καλύτερο μέλλον, το δικό μας, των παιδιών μας και των απογόνων μας.''
Μιχαέλα Μιχαηλίδη: ''Κατά τη γνώμη μου αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν παπουτσάκια, γιατί έχει πολλά υλικά, και προετοιμασία. Έτσι είναι λοιπόν και η δημοκρατία. Τα παπουτσάκια έχουν σαν υλικά τη μελιτζάνα την οποία αρχικά τη βάζουμε στο νερό, τα κολοκυθάκια (τα οποία είναι οι πολιτικοί γιατί είναι ένα από τα βασικά υλικά για να μπορέσει να φτιαχτεί, αν και στις μέρες μας οι πολιτικοί δεν κάνουν τίποτα), ο κιμάς (που είναι η βάση για τα παπουτσάκια, είναι ο λαός, χωρίς αυτόν δεν μπορεί να γίνει κάτι εύκολα). Επιπροσθέτως αυτό το φαγητό χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία… και πολύ κόπο!''
Μαρία Θεριανού: ''Όπως το φαντάζομαι εγώ, αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν μία σαλάτα. Ως κύριο συστατικό της θα είχε το μαρούλι που συμβολίζει το λαό και παίρνει διάφορες μορφές, διότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό χαρακτήρα και αντιλήψεις. Περιέχονται επίσης ντομάτες, που είναι οι ιδέες που περιλαμβάνει η δημοκρατία και ντοματάκια που είναι τα θέματα και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη. Φυσικά σε μία σαλάτα υπάρχουν και τα αγγούρια, τα σημερινά κόμματα, που δεν έχουν καμία βιταμίνη και από την στιγμή που υποθετικά την απόφαση θα την πάρει το μαρούλι, άντε επειδή στις μέρες μας υπάρχουν εκατομμύρια μαρούλια για λογούς χρηστικούς να υπάρχει ο δίκαιος εκπρόσωπός του, τα μάτια του τα καρότα, τα αγγούρια απλώς πιάνουν χώρο και δημιουργούν προβλήματα, κάνοντας τη σαλάτα άνοστη. Έτσι ζητά τη σως και επικαλείται τα αυγά, που είναι αντίστοιχα η εξωτερικά βοήθεια και τα άλλα αγγούρια. Για μένα Δημοκρατία είναι το μαρούλι και η ντομάτα, άντε και το καρότο για λόγους χρηστικούς. Θα μου πείτε τι σαλάτα είναι αυτή, είναι άνοστη! Όμως όσο αυτά συνυπάρχουν αρμονικά είναι μία υγιεινή και λειτουργική ΣΑΛΑΤΑ.''
Ίρις Ιορδανίδου: ''Αν η δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν ήταν κατά τη γνώμη μου γλυκόξινο χοιρινό για δύο λόγους. Αρχικά η γλυκόξινη σάλτσα μου φέρνει στο μυαλό της δύο πλευρές/όψεις της δημοκρατίας, την γλυκιά και την ξινή, δύο γεύσεις αντίθετες και αντικρουόμενες. Η γλυκιά όψη της είναι εκείνη της δημοκρατίας του Περικλή στην αρχαία Αθήνα, την πόλη όπου και γεννήθηκε. Εκείνη την εποχή γινόταν αυτό που εξ'ορισμού δηλώνει η λέξη. Την εξουσία την είχε ο λαός. Όσον αφορά την ξινή όψη της, είναι εκείνη που δυστυχώς έχουμε σήμερα. Θεωρητικά έχουμε κάποια δικαιώματα, όπως αυτά της ψήφου, της απεργίας και της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης μας μέσω της διαδήλωσης. Το πρώτο δικαίωμα το έχουμε εμείς οι ίδιοι υποβαθμίσει, μιας και δεν ψηφίζουν όλοι έχοντας κύριο σκοπό το γενικό καλό, αλλά τα προσωπικά συμφέροντα. Το δεύτερο δικαίωμα οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να το ασκήσουν, γιατί σκέφτονται τις συνέπειες, δηλαδή μία πιθανή απόλυση. Η άσκηση του τρίτου μας δικαιώματος μπορεί να βάλει σε κίνδυνο και την σωματική μας ακεραιότητα, μιας και δεν είναι λίγα τα περιστατικά άγριου ξυλοδαρμού διαδηλωτών από ειδικά εκπαιδευμένους αστυνομικούς. Όσον αφορά το χοιρινό κρέας... Εκείνο ανήκει σε γουρούνια, ζώα γνωστά για την μεγάλη όρεξη τους και την τεράστια κατανάλωση τροφής. Αυτά μου θύμισαν τους πολιτικούς ηγέτες μας, που όσα χρήματα και αν πάρουν πάντα θα ζητούν περισσότερα και που "καταβροχθίζουν" όχι μόνο χρήματα, αλλά και ηθικές αξίες.''
Σοφία Κοντόζογλου: ''Θα ήταν γλυκόξινη μαρμελάδα από κόκκινες πιπεριές. Τα συστατικά αυτής της μαρμελάδας είναι: κόκκινες πιπεριές, μήλα (κόκκινα), μηλόξυδο, ζάχαρη. Αυτή η μαρμελάδα χρησιμοποιείται σπάνια μόνο σε κάποιες χώρες, είναι ίσως κάτι που χρησιμοποιούμε για να ομορφύνουμε το πιάτο μας. Το πιάτο μας είναι ο πολιτισμός, και σε πολλά μέρη του κόσμου για να υπάρξει πολιτισμός πρέπει να υπάρξει και δημοκρατία, όπως και το πιάτο μας, για να υπάρξει ένα πολύ ωραία στολισμένο πιάτο πρέπει να υπάρχει αυτή η γλυκόξινη μαρμελάδα. Η δημοκρατία άμα ήταν φαγητό θα την χαρακτήριζα γλυκόξινη επειδή από τη μια μεριά η δημοκρατία είναι καλή για εμάς επειδή μας έχει βοηθήσει να λύσουμε πολλά θέματα ομαδικά χωρίς να υπάρχει ο απόλυτος αρχηγός που τα αποφασίζει όλα μόνος του. Από την άλλη όμως τα άτομα που έχουμε εμπιστευτεί και ψηφίσει για την κυβέρνηση μιας χώρας όπου έχει δημοκρατία, δεν έχουν ενδιαφερθεί τόσο πολύ, και τώρα, σε κάποια θέματα που δημιουργούνται δεν υπάρχει ένας δημοκρατικός τρόπος λύσης. Οπότε αυτή η μαρμελάδα έχει γλυκά συστατικά όπως η ζάχαρη και το κόκκινο μήλο, όπου είναι τα θετικά της δημοκρατίας. Όμως υπάρχουν και συστατικά που είναι ίσως λίγο πιο ξινά και καυτερά όπως οι κόκκινες πιπεριές και το μηλόξυδο, όπου αυτά είναι τα αρνητικά της δημοκρατίας.''
Λίνα Λύκκου: Κατά την γνώμη μου αν η Δημοκρατία ήταν φαγητό θα ήταν μακαρονάκι σούπα. Ο λόγος που το διάλεξα αυτό είναι γιατί τα μακαρονάκια είναι ένα φαγητό χωρίς γεύση- αυτό συμβολίζει πως κάτι υπάρχει αλλά η παρουσία του δεν προσφέρει κάτι σημαντικό στην κοινωνία- και η σούπα γιατί μέσα τα μακαρονάκια πνίγονται. Ίσως αν η Δημοκρατία τη διαχειρίζονταν καλύτερα χέρια και εξυπνότερα μυαλά να ήταν ένα λαχταριστό φαγητό και όχι ένα φτωχό γευστικά και οικονομικά σαν τα μακαρονάκια σούπας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου